Osteopathie is een uitsluitend manuele behandelmethode en geneeskunst, gebaseerd op de filosofie dat klachten ontstaan uit storingen in de beweeglijkheid van weefsels in het lichaam (wervels, gewrichten, spieren, organen, fascia).
Een verminderde beweeglijkheid van deze weefsels veroorzaakt een verstoorde doorbloeding en/of zenuwgeleiding in deze weefsels. Zo geraakt het lichaam uit evenwicht wat kan leiden tot allerlei klachten en ziektes, zelfs op andere plaatsen in het lichaam.
Osteopaten zijn opgeleid om de oorzaken van een verstoorde balans in het lichaam te vinden en manueel te behandelen, zodat het zelfhelende vermogen geoptimaliseerd wordt. Osteopathie baseert zich hierbij op anatomie, fysiologie, neurologie en pathologie.
Osteopathie wordt door ons gezien als een complementaire (en geen alternatieve) geneeswijze die niet probeert het symptoom van de klacht te behandelen, maar wel het evenwicht van de lichaamsfuncties via “manipulaties” helpt te herstellen.
Als één lichaamsfunctie of één orgaan hapert, zal de gewaarwording door heel het lichaam gevoeld worden. Dergelijk onevenwicht ligt aan de basis van fysieke aandoeningen zoals pijn, vermoeidheid, hypertensie, enz.. Zo kan het zijn dat twee mensen met dezelfde symptomen op een totaal verschillende manier behandeld dienen te worden.